Karanlık Bir Ben

...Soğuk nefesin ensemde parçalanır, çoğalır, dağılır. Arkamda, nabzını hissettiğim gölgem... Git gide yükselen güneşle, kara parmakların boynuma yanaşır.

"Gitme."

Ağlamaklı sesin gök gürültüsüyle titriyor.

"Gitme!"

Boynuma dolanan parmakların, dikenli sarmaşıkları andırır... 

"Hayalleri mi bırakacaksın böyle yıkık dökük, arkanda? Gitme..."

Dikenlerin ruhuma saplandıkça yok olur duyguları ayıran soğuk tenler. Şimdi sadece ben ve gölgem...

Umut ve keder.

Yalnızca birbirlerinin aynaları...

"Gözlerime bak! Bak ve gör! Sen değil oradaki; karanlık bir ben."

Görüyorum; küçücük bir ışıltıya kısılmış karanlık bir figür. Kapana kısılmış... Kendi kendini tutsak ediyor gözlerine. Mutlu...

Korkarsın yine de, güvenemezsin kimseye. Seninle kalmaya yeminli olsa bile...

"Gitme."