Gerçekten, ne düşünmüştüm ki? Sokaklarda her türden insan... Hepsinin ayrı bir hikayesi var. Ne tuhaf aslında; küçücük dünya, sonsuz düşünce... Bazı şeyleri anlayamıyoruz bile. Ne sanıyorum ki kendimi? Her şeyi anlatsam bile kim duyar ki beni? Kim dinler?.. Dünya üzerindeki bütün görüşleri küçük bir kağıt parçasına sığdırmak gibi... En sonunda hiçbirini birbirinden ayıramazsınız.
Hayatı ikiye ayırıp bakmalı dünyaya... Ama bunu yapamıyorum ben. Hepsi birbirine karışıyor. Bazı şeylerde suçlayacak birini arıyorum, ama benim sadece... Aslında anlatıyorum neden anlayan yok? Bir şeye bağımlı olmak gibi... Belki bunları söylemiştim... O su damlası çok büyüktü karınca için, bunun gibi işte. Bir toz parçasına sarılmak gibi... Kitaplarım nerde şimdi? Tuhaftı... Yıldızları görmek istemiştim hep, ama sokak lambasının yanmasını da çok isterdim... Yıldızları terk ettim sanırım. Çok şey kazandım, kaybettiğimden daha çok.Gerçekten gülüyorum ben. İşte bunu kazandım.. Farklı renkler gördüm, bunu kazandım. Şimdilik kazandım...
