Sahne

Parlak ışıklar gözlerimi acıtıyor.
Önümde olması gereken meraklı yüzlerin yerinde karanlık bir boşluk... Sahneyi seviyorum; tüm kuralları yıkıyor, kendi gerçekliğini yaratıyor; yüzüme vuran ışığı, seyircileri örten karanlığa çevirebiliyor. İçinde kilitli kaldığım bu kafesi, bedenimi, yönetme gücü veriyor bana... Bu yüzden ya; dünya, gözlerde bir sahne olduğunda anahtarlara gerek kalmıyor.

Tak Tak! (2)

Kapım kilitlidir, gidin.
Yeminlerle çevrilidir kolu, benim nasırlı ellerim bile yanaşamaz.
Sonsuz uykulara dalmış bedenler yığılıdır arkasında
En ısrarcı "tak taklar" bile sessizliğini aşamaz.
Ama işe yaramazdır simsiyah yüzeyi,
Işığı saklar, karanlığa karşı koyamaz.
Gözlerime benzer deliği,
Acısının ortasında tanıdık simalara bakamaz.
Kapım kilitlidir,
Ama kapkara melekler başından ayrılmaz,
Bilir onlar,
Kapım kilitlidir, evet;
Ama anahtar şuracıkta, şişenin dibindedir.
Yine de kapım kilitlidir eşe dosta, gidin.