Çok ışıklı...

Gitsin istiyorum! Keşke hiç başlamasaydı, keşke hiç gerçekten mutlu olmasaydım! Keşke yakın olsaydı...Her yönden. Gerçekten, gerçekten... Bir sürü şey var kafamda ama o kadar karışıklar ki... Burda, hemen yanımda. Kedimin yerinde belki... Küçük... Işık... Sönüyormuş meğer. Yemin edebilirim buna... Herşeyden daha gerçekti aklımdakiler... Şimdi neden gittiler?.. Kafamı koyabileceğim bir yer yok mu?.. Şu dünyada... Şu hayatta... Çok acımasız işte... Sesim güzel değil diye şarkı bile söyleyemiyorum baksanıza... Bak! Sana diyorum! Beni duymanı istiyorum. Zihnimi okuyabilseydin keşke, anlatamadıklarımı duyabilseydin... Belki yapabilirsin ama... Sanmam, istemezsin... Gerçekten farklı bir şeyler vardı... Göremediklerini görüyordun... Göremediklerini görüyorum ben... Aynı... Ama farklı...Ve herşeyden çok... Herşeyden, renklerden bile diyebilirim... Anlatmaya çalışıyorum neden anlamıyorsun! Keşke... Keşke! Kabullenemesem keşke... Unutmasam keşke... Ve keşke yakın olsa... Farklı olmasa. Pencereden baktığımda ne gördüğümü biliyordun... O gün güneşe baktığımda ne olduğunu biliyordun... Sen söylemiştin zaten, gülümseyecektim biliyordun. Anlıyor, eminim... Bir şarkı bul, hadi. Seni anlatsın her cümlesi... Bir resim çiz, gerçekleri yansıtsın ama ışıklar da olsun içinde... Bir dünya kur, beni de al. Bir yere git, beni de al.. Yollara düş nereye gideceğini bilmeden, beni de al... Çekip çıkar beni burdan, ama bunları unutmayayım. Çünkü ne olursa olsun güzeldi, aydınlık gerçekleri özleyeceğim...