Aralık

Çok güzel bir şarkı gibiydi, hani üzer sizi ama yine de dinlemek istersiniz defalarca... Kısa olduğunu biliyordum. Yıllar; günlerle ölçülebilirdi. Birkaç tane 24 saat; saatleri saniyelere çevirebilirsiniz. Neden mi anlatıyorum bunları? Boş hissettiğim için. Hem öyle hem de çok dolu aslında... Ve çok karışık. Kendimi kaybettiğimi hissediyorum... Sıradanlaşmaya başlıyorum. Bu sorun değil, ben sadece hayallerimi istiyorum... Duygularımı istiyorum -hayır gerçek olanları! Değiştirebileceğimi zannettiğim zamanlar... O boş geçtiğini düşündüklerim; işte onları istiyorum! Belki de kendime eziyet bu.. Bu... Gerekli. Öldüğümde... Ölemezmişim gibi geliyor ya. Sevdiklerim gidemezmiş gibi... Her söylenen gerçekmiş gibi... Gitseler ne olacağını bilmiyorum. Yalnızım belki de. Belki de hepsi hayaldir. Ya da yalan.. Bunu düşünemiyorum işte. İnanmak istiyorum bazı şeylere.. Kanıtlamak istiyorum, kanıt istiyorum. Kaç yaşında olduğumu hatırlamıyorum ama çok eskiydi... Bulutlarda yüyüyebileceğimi zannediyordum. Kıyamete daha yüzyıllar olduğunu sanıyordum. Nasıl başladığımı bilmiyordum. Perilerin olduğunu ve bana sihirli güçler vereceklerini sanıyordum. O küçük pencereden baktığımda gördüğüm mavilikte sonsuzluğu arıyordum...İnanıyordum. Gökyüzü turuncuydu istediğim zaman, istediğim zaman da mor. Gerçekten düşündüğüm kişi olabileceğimi sanıyordum... Zeki olduğumu sanıyordum.