Bazı şeyler nedensizdir, bir süre sonra bunlardan bıkar insan... Bazılarının çok büyük nedenleri vardır, taşıyamazsın omuzlarında. Peki... Yaşamak için nefes alırken ne için yaşadığını düşündün mü hiç?
Hep istediğim bu değil miydi? Peki neden şimdi nefes almak gereksiz geliyor...? Ölecekmişim gibi gelmiyor artık. Sanki hava olmasa da yaşanır... Hatta bazen.... Hayır, hayır unutmuyorum! Sadece bir geçiş bu, farkındayım. Bunu sürekli hatırlamalıyım evet. Her şeyin düzeleceğini biliyorum...Nasıl olacağı hakkında bir fikrim yok ama yine de eminim.. Yaşamak istemiyorum belki de...Belki de deliriyorum! Belki fazla karamsarım ya da gerçekten inanmıyorum... Gerçekti, gerçekten gerçekti! Eminim ama... Değilim..
Düşünmediysen... Ben düşündüm. Anlık zevkler için yaşıyoruz biz, salaklık belki... Geçip gidecek, gerçek bile değil belki! Ama yaşamak için başka bir nedenimiz var mı? Bunların saçma şeyler olduğunu düşünmüştüm, kendimi de çok iyi kandırmıştım ya... Gerçek değil demiştim, gerçeği görmüştüm işte. Ve bakın kendimi kandırdım yine, sırf anlık şeyler için, birkaç saniye için belki... Nefesime bir anlam vermek için... Hayatta kalmak için..!
Mümkün değil emin olmak.. Dayanabilecek bir direk yokken ortada... Arabalar geçip gitti tabi... Arkalarından el salladım.
Herşey kayıp gitmişken neden hayatta kalmak isteyeyim? Saçma... Ama o durduğunda farklıydı. Onca ışığın ortasında parlak olmayan sadece oydu, ve duran... Tuhaftı, ve belki yalan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder