"Ben..." diye düşündü Jamie.
Herkes yabancı, soğuk evlerde ölmüş...
Birinin "Orda mısın?" demesi için yalvarıyordu sanki yürekleri.
"Orda mısın?" dediğinde cevap vermeyen birine bile sahip olamamıştı Jamie.
Onun sevdiği şehirdi bu. Kimsenin kirletmediği şehir...
Kimsenin onu görmediği şehirdi onun sevdiği.
Geceyi yeni yeni keşfediyordu sanki.
Hiçbir şey bilmeyen küçük bir çocuk gibi...
Ellerini gezdirdi bomboş banklarda.
Ellerini gezdirdi herkesin gözlerinden uzak lambalarda...
"Keşke"ler gezindi saçlarında, ılık bir rüzgar gibi.
Tek çare yeniden başlamaktı, yine.
Yapacaktı... İzin verse karanlık,
Unutacaktı geldiği yeri...
Ama gölgesiyle birlikte
Jamie peşinden sürüklemişti hüzünleri.
Sessizliği bozmamak için içine attı hepsini.
"Orda mısın?"
Sessizliği bozmamak için cevaplamadı yabancı sesi.
Yalnızca yürüyüp gitti parmak uçlarında...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder