Gelecek için değildi onun ölüm korkusu, şimdiye aitti.
Daha ölüm kapıyı çalmadan öldürüyordu onu yavaşça;
Gözyaşlarını çalıyordu sıcacık yatağındaki huzurlu zamanıyla birlikte...
Ve çaresizliği getiriyordu onu bekleyen masmavi alevler yetmezmiş gibi.
Kalp atışlarını dinlemeye zorluyordu onu bedenindeki yalnızlığın sesiyle
Her elini tutanda hissettiriyordu ruhundaki eksikliği
Daha dertsiz bir adam yokmuş gibi!..
5 yorum:
derin...
hoş...
Duygularınıza sağlık :)
Gerçekten teşekkür ederim, hem beğendiğiniz, hem de bunu belirttiğiniz için.. Güzel yorumları özlemiştim tam da. :)
Tamam :)
zaten bundan sonra ardınızdayım.. sevgiler :)
yemyeşil oldum valla, bakarken huzur buldum ( hocam izindeyim )
teşekkürler, ne mutlu bana istediğim duyguyu yaratmışım :)
Yorum Gönder