19 Şubat 2010 Cuma

Günbatımı

Sabah çok farklı uyandım. Günüm çok güzel geçti... Bir farklılık var bende. Şimdi başlıyorum herşeye...
Güneş çok parlak bu gün. Gökyüzü masmavi. Eminim bu gece yıldızları görebileceğim. Ve bu sefer oturmayacağım, dışarı çıkıp dolaşacağım. Şansımı kovalıyorum... Nereye götürecek beni bu kez? Kiminle tanıştıracak, neler yaşatacak..? Bomboş bir sayfayım ben, adımlarım beni boyamalı. Üzerimde hiç boşluk kalmamalı, rengarenk boyanmalıyım kendimi tanımak için. İstediğim herşeyi yapmalıyım... Burda kalmamalıyım. İnsanlar umurumda değil... Empati kuramıyorken benim hakkımda bir şey düşünmeye hakları yok onların. Saçma kurallardan bıktım artık, defolup gidelim! Ve evet gideceğim... Herşey bir anlık " mutluluk sarhoşluğuna" bakıyor! Aklıma esen her şeyi yapabilirim! Kimsenin beni üzmesine izin vermeyeceğim, çünkü hayallerim onlardan daha değerli. Çantam hep sırtımda olacak, yürüyeceğim. Gittiğim yerin önemi yok, adımlarımın büyüklüklerinin önemi var yalnızca.. Kendimi iyi hissediyorum, özgür hissediyorum. Yapamayacakmışım gibi hissetmiyorum artık... Ölmeyeceğim. İstediğim her şey için zamanım var... Bana yol gösterenler, kötüler, unutulmak istenenler... O kadar çok şeyin önünden geçtim ki... Ve evet, önümdeki yolu aşacak kadar çok şey öğrendim gördüklerimden. Hâlâ yürüyecek gücüm var...

Hiç yorum yok: