Sonu Duyulamayan Çığlıklar

Açım. Yemek yersem kendimi kötü hissedeceğim. Şimdi de hissediyorum. Nefis sesi dinliyorum. Neden sesim böyle değil benim de? Benim ne suçum vardı ki..? Kıvrılıp yatmak istiyorum, her yerim ağrıyor ve üşüyorum. Bu son, biliyorum. Üç noktanın ilkindeyim. Bir gün gelecek beni ölümle tehdit edecekler. İstemiyorum, sadece özgür olmak istiyorum. Sadece hayallerimi istiyorum. Neler olduğunu anlamak istiyorum... İnanmak istiyorum, neden anlamıyorlar! Gitmek istiyorum, korkuyorum... Güçsüzmüşüm meğer. Hiç bir şarkı beni ifade etmiyor şimdi... Burda aynam ve mikrofonumla kalakaldım. Ve her seferinde sesimi tekrar tekrar dinliyorum, yüzüme tekrar tekrar bakıyorum. Umutsuz... Kesinlikle umutsuz. Unutmaya çalıştıklarım koşuşuyor kafamın içinde. Neden ben piyano çalmadım? Benim ne eksiğim vardı ki..? Neden şarkı söyleme hakkım olmadı hiç, neden!!? Neden ölüm beni buldu!! Ne suçum var benim ya... Ne suçum var..? Açıklama istiyorum ben, biri anlatsın! Neden o kızın ailesi yok, kim karar veriyor buna! Neden o adamın çocuğu öldü!? Korkuyorum ama umurumda değil! Bundan ötesi olamaz! Bilmek istiyorum, bu aptal dünyaya hangi suçlamalarla geliyoruz?! Neye göre bir şeyleri hakediyoruz, neye göre cezalandırılıyoruz? O salak kadına niye ceza vermiyorlar, neden onun yerine çocuğu ölen iyi kalpli adam her şeyi çekiyor?! Ne bu, ne!? Nasıl bir düzen!? Kuralları bilmek istiyorum, adalet istiyorum! Neden ben sinirlenip kendimi hırpalıyorum, neden kötü biri yapmıyor bunu!? Neden yaa neden!! Neden şarkı söyletmiyorsunuz BANA!!? Nefret ediyorum nefret ediyorum nefret ediyoruuum!!!!! Seçmek istiyorum! Sorularımı cevaplayacak kimse yok mu!? Gücüm kalmadı!! Yeter yeter YETERR!! Bırakın beni!! Bırakın...