Ölümün sessizliği kaplamış her yeri...
Ateş fısıldar küllerin arasından son sözlerini.
"Anılar... Yalanlar... Onlar unutulmazlar."
Güneşi denizin dibine batırır balıkçılar. Âşıklar mutlu, âşıklar yalnızlar... Yansıtamaz deniz gökleri. Kırılmış gündüzle gece...
Ressamların sesi her yerde.
"Siyah boya... Lambalar. İşte gece, işte yıldızlar..."
Ninniler direnir, uyumazlar.
Ay kendine güvenir yine.
"Bir göz bandı. Biraz yalan.Ve herkese iyi uykular..."
Acılar gelir, acılar geçer... Simsiyah kediler gülümser... Köpekler kedileri yer... İntikam kedilerin gözlerini örter.
Simsiyah kediler gülümser...
Simsiyah kediler yine gülümser...
Daha çok gülümser... Daha çok gülümser...
Simsiyah kediler sadistçe gülümser.
Yarasalar mağralarından çıkar. Sonra denizin karanlık tarafına dalar. Yeşil kuyruklu deniz kızı onlarla birlikte ayı yenmek için kaçar.
Masallar yeşil kuyruklu deniz kızını sever...
Mavi gölgeler masallarda yaşar...
Beyaz kelebekler masallarda uçar. Uçar, uçar, siyah boya ve lambalara kanar...
Uçar, uçar, kül olmuş ateşte yanar...
Masallar mutlu sonla biter. Ay, masallardan nefret eder.
Sonra bir şeyler olur, çocuklar güler.
En sonunda masal hep kedileri mutlu eder...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder