Havada uçuşuyor bembeyaz taneler şimdi. Tüm adımlarımızı yok ediyorlar; hiç yürümemişiz bu yollarda sanki...
Yürüdük mü ki? Hiç gerçekten gördüm mü seni? Hiç gerçekten izledik mi yıldızları el ele? İnsanların bize öyle bakması normal miydi? Gerçekten bize mi baktılar delirmişiz gibi? Yoksa sadece bana mı... Şimdi mi örttün beni bu hiçlikle, yoksa üstümü hiç açmamış mıydım başından beri?..
Duydum mu sesini? Beni çağıran, yumuşacık ama güçlü sesi... Adımı söyledin mi hiç? Adını duydun mu benim ağzımdan, ben acı çekerken... İhtiyacım varken, yalnızken... Duydun mu? Umursadın mı o bağrışları? Nerde peki? Nerde şimdi beni yatıştıran gözlerin? Karlar mı örttü üstlerini diğer her şeyin gibi? Anılarımız gibi... Birlikte boşa harcadığımız tüm o tik-taklar gibi! Hiç yaşanmamış ilkler gibi, yalanlarım gibi, sahte mutluluklar gibi, vaat ettiklerin gibi!! Hayallerim gibi! Benim gibi...
Karların altına gömülüyorum şimdi. Herşeye rağmen saf, huzurlu...
Her şeye rağmen umutlu. Kulaklarımda senin şarkınla... "...I still hold your hand."
1 yorum:
in mine...
in mine, when i'm asleep..
Yorum Gönder