Evinizle bir hapishanenin tek farkı, evdeyken istediğiniz an dışarı çıkabilecek olmanızdır... Ama hiç çıkmazsınız.
Uyanın artık.
Her insan koşmak ister. Kaçmak, yağmura rağmen koşmak... İşte bu yüzden dört duvar arasına tıkılı herkes yağmurlu havalarda hüzünlenir.
Suçu şarkılara atmayalım... Asıl katil biziz.
Mutlu musunuz? Şimdi, tam şu an. Bilgisayarın başında, sıcacık ve tanıdık evinizde... Odanızın unutulmuş köşelerinde bekleyen düşmanlardan habersiz...
Tabi ki mutluyuz... Bundan daha mükemmel bir hayat olabilir miydi ki?..
3 yorum:
ben mutlu değilim. ağlıyorum. her şey daha da ters gitmeye başladı.
Bu, gözlerini kapayıp ölümü beklemekten daha anlamlı değil mi sence de?..
belki, ama çok, çok daha zor. ben çok sıkıldım !
Yorum Gönder