Adalet

-Neden?

-Neden olmasın ki?

-Çünkü olması için bir neden yok.

-Olmaması için bir neden var mı?

-Bir şey ya olur, ya olmaz... İşte olmamasının nedeni.

-Hiç var olmamış biri yaşamıyordur. Ama bu ölü olduğu anlamına da gelmez...

-Daha fazla duymak istemiyorum... Kes içimde yankılanmayı.

-Uzun, sapsarı saçların nerede Sarah?

-...

-Yoksa hiç olmadılar mı? Hiç var olmamışlarsa, orda olmadıklarını söyleyemeyiz... Olduklarını da söyleyemeyiz... O zaman...

-Kes şunu...

-...Upuzun, sapsarı saçların nerede Sarah?

-Kes sesini! Ben Sarah değilim!!

-Çünkü Sarah öldü... Çünkü onun saçlarını kestin... Onu boğulurken izledin... Belki de...

-Sarah diye biri yok!! Git başımdan!

-...Sarah'yı sen boğdun. Kollarını rüzgarla bağlayıp onu denize attın... Yıldızlarla onu çekip ordan çıkardın... Sonra da kimse bulamasın diye turuncuya sakladın...

-Neden ben?...

-Emeklemeden yürüyemezsin....

-Neydi bu şimdi?

-Neden diye soramazsın... En ilkel sorudan başlamalısın... Ne.

-Ben... Neyim?

-Kaçığın tekisin. Çirkinsin. Katilsin... Sıradaki soru; nasıl.

-Bu bir oyun değil.

-Tam aksine, benim hep kazandığım bir oyun bu... O sihirli soruyu önce sen söyle, cevabı kazan. Adil değil, hayat gibi.

-...

-Sorunu sor. 

-Ben... Bilmiyorum... Nasıl bir kaçığım? Ya da nasıl bir çirkin, nasıl bir katil?

-Fazla zeki bir kaçık, kusursuz bir çirkin, masum bir katil...

-Kazandım mı?

-Son soru... En karmaşık soru... Neden? Soruyu bul, cevabı kazan...

-Bu saçma.

-Senin o minik hayatın da saçma. Bul şu lanet soruyu, eve erken gitmek istiyorum...

-Neden masum bir katilim?

-Çünkü sen hiçbir...

-Hayır bekle.

-...

-Neden olmayayım ki?..

-Hiçbir neden yok.

-Kazandım mı?

-Kazandın, ödülünü de verdim. Şimdi git ve yatağına yat, herşeyi unutmaya çalışıp uykuya dal, seni aldatan erkek arkadaşını düşün... Onun seni sevdiğine inan.

-Hangi ödül? Ne ödülü? Bana ödül vermedin!

-...

-Hey?...