Şimdi bir tek senin ayak izlerin olabilirdi karlı uzun yolda... İzleyebilirdim yavaşça silinmelerini.
Şimdi benden daha zayıf bir beden olabilirdi soğuğun altında.
Ama yok... Çünkü pes ettik biz Jade... Daha hiç yürümeden yorulduk. Soğuğu tatmadan donduk.
Gece yanan tek bir mum vardı evde... Onun da sönmesine izin verdik biz. Yardım istemedik, belki isteyemedik... Anlamadık insanların kelimelerini. Boşverdik...
"Ama şimdi ölemeyiz" diyorduk hep, daha elimizde keşkelerden başka şeyler de varken... Bir yerlerde yanan bir sokak lambası varken... Sonsuz orda bir yerlerdeyken... İnanç varken, Jade... İnanç varken ölemezdik...
Ama yok. Çünkü pes ettik biz Jade... Çok erken bıraktık herşeyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder